โอม มณิ ปัทเม หูม (Oṃ maṇi padme hūṃ;[1] สันสกฤต: ॐ मणि पद्मे हूँ, แม่แบบ:IPA-sa) หรือในเอกสารไทยนิยมใช้ โอม มณี ปัทเม หูม[2] เป็นมนตร์หกพยางค์ในภาษาสันสกฤต ซึ่งเกี่ยวข้องเป็นพิเศษกับพระโพธิสัตว์แห่งความเมตตา พระษฑักษรี ปางสี่กร ปรากฏการใช้ครั้งแรกในคัมภีร์ของมหายาน การัณฑวยูหสูตร ซึ่งเรียกมนตร์นี้ในชื่อ ษฑกฺษร ("หกพยางค์") และ บรมหฤทัย ของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร[3] ในคัมภีร์นี้มองว่ามนตร์นี้เป็นเหมือนรูปย่นย่อของคำสอนทั้งปวงในพุทธศาสนา[4]คำแปลแท้จริงและความสำคัญของมนตร์นี้ยังเป็นที่พูดถึงโดยมากในบรรดานักวิชาการพุทธศาสนา คำแปลตรงตัวในภาษาอังกฤษมีแปลไว้ว่า "ขอบูชาแด่แก้วมณีในดอกบัว"[5] หรือในรูปกล่าวประกาศที่อาจแปลว่า "ข้าพเจ้าในแก้วมณี-ดอกบัว"[6] ในขณะที่ในภาษาไทยมีการแปลไว้ว่า "โอม แก้วมณีในดอกบัว"[2] มนตร์นี้ประกอบด้วยคำว่า ปัทม แปลว่าดอกบัวอินเดีย (Nelumbo nucifera) กับ มณี ซึ่งในศาสนาพุทธนิยมใช้เรียกมณีทางจิตวิญญาณหรือจินตมณี[7] ส่วนคำนำว่า โอม เป็นพยางค์ศักดิ์สิทธิ์ในศาสนาอินเดีย และ หูม ใช้แทนดวงวิญญาณแห่งการตรัสรู้[8]ในศาสนาพุทธแบบทิเบต มนตร์นี้เป็นมนตร์ที่มีสวดกันทั่วไปที่สุด ทั้งในฆราวาสและสงฆ์ นอกจากนี้ยังปรากฏในฐานะส่วนหนึ่งของทิวทัศน์ที่พบได้ในทิเบต ในรูปของหินมณี หรือใสธงมนตร์กับกงล้อมนตร์[9]นับตั้งแต่ศตวรรษที่ 11 ซึ่งมีการติดต่อสัมพันธ์ระหว่างชาวพุทธในจีน ทิเบต และมองโกเลียมากขึ้น มนตร์นี้ได้เข้ามาสู่ศาสนาพุทธแบบจีน[10] รวมถึงถูกนำไปประยุกต์ใช้ในลัทธิเต๋าของจีน[11]